SNAK
Ja, ik heb gesnakt. Op handen en voeten door het gras. ‘Zoek je dan wat?’, vroeg de man. Ik zei: ‘Ik reikhals deze dag’. Naar iets om aan te raken.
Pak me vast. De wereld zoals-ie was. Handzaam. Behapbaar. Hap snak. Niet om leeg te vreten. Om te hakken. Kaal en plat. Maar om iets achter te laten. Blauwblote lucht. Dat de mensen lied kunnen ademen. Een schaaltje dat rondgaat met hapjes grap. Een glas, een traan, een land gevuld met lache en zacht.
Nathalie Baartman snakt naar het oude normaal. Dat we gewoon iemand kunnen aanraken, knuffelen en omhelzen. Op handen en voeten snakte de comédienne door het gras. Reikhalzend. Zoekend. Snakkend naar de dag dat alles weer als vanouds gaat.
Maak je op voor een voorstelling vol Twentse nuchterheid en ingetogen vreugde. Gewoon onmeunig grappig!